00.~ The piano keys are black and white, but they sound like a million colours in your mind {Alba}

***

Siedziała grając cicho ulubione swe nuty,on przygrywał sobie na gitarze w swoim pokoju. Oddalali się od siebie coraz bardziej,w ramce na pianinie dziewczyny widniało jedynie ich wspólne zdjęcie a pamiętnik jej był zapełniony rysunkami.On grając spoglądał tylko i wyłącznie na zdjęcia które ukazują szczęśliwą nierozłączną parę.Oby dwoje chcieli cofnąć czas i powrócić do tego dnia,gdzie razem, siedzieli na ławce i mówili sobie wszystko ,żadne z nich nic nie ukrywało ,nie było żadnej tajemnicy.Los jednak przykry spotkał ich - wszystko co do tej pory łączyło tą parę rozeszło się w pył. Data dnia wtedy brzmiała "trzynastego czerwca dwutysięcznego czternastego roku" odbywał się wtedy finałowy występ. Była ubrana w różową nie zapiętą kurtkę narzuconą na turkusową jedwabistą sukienkę  oraz beżowe buty posiadające wysoki koturn. On zaś miał na sobie niebieską koszulę z zawiniętymi rękawami narzuconą na biały t-shirt oraz ciemnoniebieskie jeansy a na stopach miał założone czarne adidasy. Wyszli na scenę,zaśpiewali pierwsze słowa. Podczas połowy piosenki w trakcie refrenu ona się potknęła i wylądowała w ramionach innego który korzystając z okazji ,że dzieli ich jedynie kilka centymetrów pocałował ją namiętnie a chłopak uciekł ze sceny. Ona odepchnęła go i pobiegła za nim,ale kiedy ujrzała go i ją w garderobie natychmiast napłynęły jej łzy. Ciemność którą zobaczyła w oczach była tylko powodem utracenia ukochanego i zobaczenia go w ramionach innej. Do dzisiaj pamięta tą chwilę dręczącą jej umysł,chcę się jej pozbyć ,lecz ona jest za silna by odejść. To samo z nim,nie może uwierzyć,że wtedy przez głupi pocałunek zdradził ją,widząc ,że tylko się potyka. Dwójka ich wstała od instrumentów i poszła się dotlenić na zewnątrz. Wiatr lekko powiewał jej śliczne złote loki a mu powiewała stojąca grzywka na żelu. Postanowili zrobić krok do przodu,drugi aż w końcu znaleźli się na chodniku i zaczęli iść. Ona w prawo,on w lewo. Wspominając najgorsze chwilę dziewczyna zaczęła biec aż wreszcie się z nim zderzyła. Powstrzymując napływające łzy w końcu się poddała i zatrzymała, on jedynie na nią popatrzył i od razu przytulił.

   *** 

Hahaha! Nie spodziewaliście się co? c: Tak jakoś mnie natchnęło więc dałam taki króciutki One Part na początek postu żeby Was zachęcić do czytania,no bo notek informacyjnych nie chcecie czytać -,-

No tak decyzja: ZOSTAJĘ. I pomagam Justynie,koniec kropka.

Chyba tyle moich wypocin,

Aaaa..N-o i jeszcze jedno ; Kolejna zmiana nicku xD

Tym razem z Mrs.LoveStoned na Alba.

No teraz tyle,

Pozdrawia,

Alba ;3